Co trzecie gospodarstwo domowe w Polsce marzy o posiadaniu psa, który będzie ich towarzyszem i członkiem rodziny. Najczęstszym typem zwierzaka jaki ludzie nabywają są kundelki, jeśli jednak ktoś marzy o psie rasowym FCI oferuje ponad 350 mniej lub bardziej popularnych i znanych ras sów o skrajnie różnym wyglądzie, zdrowiu, aktywności, umiejętnościach i wymaganiach. Każdy dobry właściciel powinien dowiedzieć się wszystkiego o interesującej go rasie zanim decyduje się na kupno: ile kosztuje utrzymanie i wyżywienie psa, jaki jest koszt leczenia chorób genetycznych typowych dla danej rasy, jak powinien wyglądać trening szczeniaka i dorosłego psa, jak wygląda  zapotrzebowanie na ruch i trening danej rasy i jaka jest cena psa z rzetelnej hodowli FCI by przypadkiem nie kupić psa z pseudohodowli. Jeśli jesteś aktywną osobą, która może zaoferować ukochanemu psu odpowiednią dawkę ruchu, treningu i czułości, być może shiba-inu jest psem właśnie dla Ciebie?

Shiba inu – wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Japonia
• Rozmiar: samce 38-41 cm, samice 35-38,5 cm
• Waga: 10 kg
• Sierść: krótka, gęsta i szorstka, puszysty podszerstek, na ogonie włos o wiele dłuższy
• Maść: sezamowy, rudy, czarny, czasem siwy, dopuszczalne są białe znaczenia na brzuchu, kufie, łapach
• Długość życia: 15 lat
• Charakter: niezależny, aktywny i zaborczy, nieufny wobec obcych,

Shiba inu – wzorzec rasy

Shiba-inu jest najmniejszym szpicem japońskim o typowej dla tej grupy budowie ciała – głowa jest szeroka o prostej, średniej długości kufie i niewielkich stojących trójkątnych uszach, oczach kształtu migdałów i koloru ciemnobrązowego, nosem czarnym, i zgryzie nożycowym. Tułów jest stosunkowo krótki, grzbiet i zad prosty, ogon noszony wysoko, wywinięty nad grzbiet, po rozprostowaniu sięga do stawów skokowych, kończyny proste i silne a cała sylwetka wpisana w niemal idealny kwadrat. Krok shiba-inu powinien cechować się energicznością i sprężystością, pysk często uśmiechnięty powinien mieć równe i zdrowe uzębienie.

Shiba inu – charakter

Szpice należą do ras pierwotnych cechujących się dużą niezależnością a z tego powodu często jawnym okazywaniem nieposłuszeństwa. Mają silnie rozwiięty instynkt łowczy i mogą poować na niewielkie zwierzęta hodowlane. Jest to bardzo inteligentna rasa, dlatego trenowanie i szkolenie shiby tak jak innych psów często jest nieskuteczne i wymaga pomocy trenera. Są bardzo aktywnymi psami pełnymi energii, dlatego podstawą utrzymania szpica jest zapewnienie mu długich spacerów z bieganiem, skakaniem przez przeszkody i poznawaniem za każdym razem nowej trasy i nowych zapachów. Wobec konsekwentnego właściciela po jakimś czasie okaże lojalność, jednakże nie zaufa obcej osobie. Dobrze toleruje dzieci starsze, które rozumieją zachowania i mowę ciał psa, nie zaleca się by z psem bawiły się dzieci młodsze, ciągnące za sierść, uszy i ogon, ponieważ każdy pies może stracić cierpliwość i odgryźć się szkodnikom takim samym zachowaniem.

Shiba inu – długość życia

Szpice są rasą pierwotną i dosyć długowieczną  – przeciętna Shiba-inu żyje 12-16 lat i cieszy się stosunkowo dobrym zdrowiem do końca życia. Aby zapewnić psu dobrą starość konieczne jest dbanie o prawidłową masę ciała psiaka, odpowiednią dawkę treningu i profilaktyczne coroczne badanie krwi by wcześnie wykryć ewentualną niewydolność nerek, wątroby czy trzustki na etapie kiedy jest jeszcze uleczalna i nieszkodliwa dla psa.

Shiba inu – zdrowie

Szpice są stosunkowo zdrową grupą ras, jednakże zdarzają się wśród nich takie choroby jak:

• Dysplazja stawów biodrowych
• Zwichnięcie rzepki
• Postępujący zanik siatkówki
• Atopowe zapalenie skóry
• Jaskra

Shiba inu – pielęgnacja

Shiba inu nie wymaga częstych kąpieli, o ile nie wróci ze spaceru cały zabłocony. Gęsta sierść w okresie wiosennego linienia wymaga codziennego szczotkowania, a w pozostałych częściach roku raz na tydzień. Wielu właścicieli na wiosnę rutynowo zabiera psa do groomer, który po wykąpaniu i wyszczotkowaniu psa specjalnym odkurzaczem usunie nadmiar wypadającej sierści. . Uszy psa nie mają tendencji do brudzenia się, jednakże warto raz na jakiś czas przetrzeć je gazą (absolutnie nie patyczkiem). Większą uwagę powinniśmy poświęcić  pazurom psa – podczas spacerów powinny naturalnie ścierać się na szorstkim podłożu, jednakże jeśli zauważysz że w pozycji stojącej pies opiera się czubkami pazura o ziemię, oznacza to, że ścieranie jest niewystarczające i wymagają skrócenia specjalnymi cążkami. Zęby pas, tak jak człowieka wymagają codziennego szczotkowania, by zdrapywać z ich powierzchni tworzący się biofilm bakteryjny, który już po 2 dniach zaczyna ulegać wysycaniu solami wapnia tworząc kamień nazębny.

Shiba inu – żywienie

Shiba-inu wymaga zbilansowanej dawki pokarmowej w postaci dobrej jakości karmy. Niestety większość znanych z chwytliwych reklam karm komercyjnych jest w rzeczywistości bardzo słabej jakości, opierając się w głównej mierze na produktach mącznych jak ryż, kasza, makaron, które wcale nie są dobrą podstawą żywieniowa dla psa. Prawidłowa karma zawiera co najmniej 50% mięsa mięśniowego, podroby, tłuszcze odzwierzęce, owoce i warzywa oraz suplementy mineralno-witaminowe. Wbrew pozorom zdrowe żywieni psa nie jest drogie – koszt utrzymania shiba inu na zdrowej diecie wynosi około 100-150 zł miesięcznie. Co ważniejsze, korzystając z karmy suchej możemy całą dawkę dać psu w postaci nagrody podczas treningu, dzięki czemu szkolenie psiaka będzie przebiegać radośniej dla obu stron.

Shiba inu – szkolenie i wychowanie

Ze względu na swoją niezależność i często uparty charakter, szczeniaki od małego wymagają silnej socjalizacji z ludźmi i innymi zwierzętami. Warto zacząć trening podstawowego posłuszeństwa już od pierwszych tygodni w naszym domu, za jedzenie, pochwałę, zabawkę lub pogłaskanie. Najważniejsze komendy to siad, zostań, do mnie, leżeć, zostaw. Niewychowane i niezaspokojone ruchowo psy mają silną tendencję do szczekania, wycia i niszczenia przedmiotów, a także wykonywania podkopów i uciekania. Żeby upewnić się że pies pod naszą nieobecność będzie grzecznie spał w domu, powinniśmy przed wyjściem do pracy zabrać psa na intensywny spacer, najlepiej na kilkukilometrowy bieg, a po powrocie dać mu jedzenie – aby zmęczył się bardziej, warto dać mu gryzaka, z którym będzie musiał się trochę pomęczyć np. ścięgno, lub przygotować wcześniej kong dla psa z namoczoną karmą suchą i zamrożoną na co najmniej 2 godziny. Po takim posiłku pies prawdopodobnie pójdzie spokojnie spać.

Shiba inu – szczeniaki i hodowla

W Polsce znajduje się wiele hodowli oferujących szczeniaki czy dorosłe zwierzęta hodowlane, za bardzo zróżnicowane ceny. Ważne jest by nie odpowiadać na oferty wystawiane przez pseudohodowle, które często pokrywają suki przy każdej cieczce, co powoduje silne wyniszczenie ich ciała. Szczenięta kupione z takiej pseudohodowli często są niedożywione, słabsze, schorowane i zarobaczone, ponieważ oficjalne hodowle FCI  wymagają terminowych szczepień i terapii odrobaczeniowej, jednakże niezrzeszeni hodowcy traktują każdy koszt jako stratę.

Shiba inu – cena

Cena szczeniaka shiba inu wacha się od 2 tyś zł do nawet 5-7 tyś w przypadku championów. Każda oferta za mniejszą kwotę niż 1 500 zł powinna zapalić w naszej głowie czerwoną lampkę – nawet jeśli zaoszczędzimy pieniądze na samym kupnie psa, to u lekarza weterynarii konieczne może być wydanie znacznie większej sumy na zaniedbaną w szczenięctwie profilaktyki szczepiennej i odrobaczeni a nawet na leczeniu groźnych i rozwiniętych chorób. Możemy poszukać mieszańców shiba bez rodowodu, przeznaczonych do adopcji za darmo.

Shiba inu – historia rasy, ciekawostki

• Shiba-inu pochodzi z górzystych terenów regionu Chūbu
• inu(犬) znaczy po japońsku „pies”, a shiba (柴) – „chrust”, „drewno na opał” lub „czerwoną roślinność” porastającą tereny górzyste, co może mieć związek z częstym kolorem sierści tych psów
• W XIX i XX wieku z Wielkiej Brytanii przywieziono do Japonii setery angielskie i pointery, zostały one domieszane do Shiba-inu
• W 1926r. czysta rasa Shiba inu była niemal na skraju wyginięcia, jednak w jej odratowanie zaangażowali się myśliwi i wykształceni ludzie – w 1937 roku uznano shibę za pomnik przyrody
• Shiba inu początkowo była psem myśliwskim, obecnie raczej traktowana jest jako pies do towarzystwa, jednakże instynkt łowczy i aktywność psów sprawia że bliżej im do awanturnika niż kanapowca.

Shiba inu – dla kogo?

Shiba-inu jest zdecydowanie wspaniałą rasą, która jednak nie nadaje się dla każdego. Najważniejszym aspektem jest zapewnienie wystarczającej dawki ruchu, która odpowiednio wymęczy zwierzaka, a ponadto treningi i uczenie nowych rzeczy, które oprócz wysiłku fizycznego zapewnią również wysiłek umysłowy. Nie nadaje się dla rodzin z małymi dziećmi, ani dla ludzi uważających że podwórko dla psa jest wystarczającym terytorium do spędzenia całego dnia.