Jednym z najczęstszych problemów psów domowych zaraz po nadwadze, są za długie pazury u psa. Pazury są analogiczną struktura do paznokci człowieka czy kopyta konia, które rosną przez całe życie zwierzęcia i naturalnie używane powinny stale się ścierać podczas zwyczajnego używania w trakcie przemieszczania się, zdobywania pokarmu czy budowania schronienia. Z chwilą udomowienia psów, człowiek wykorzystywał ich potencjał do pomocy przy pracy w zaganianiu stada, polowaniu, pilnowania całego klanu, poprzez częste patrolowanie okolicy i ostrzeganie przed zagrożeniami, co wymuszało na zwierzętach duże ilości ruchu, tak jak ma to miejsce wśród dzikich gatunków psowatych, na przykład u wilka. W trakcie aktywności, biegania po kamienistym podłożu, i rozkopywania nor zwierząt czy poszukiwania jadalnych bulw i korzonków, pazury psa wykorzystywane były do tego do czego zostały ewolucyjnie zaprojektowane, dzięki czemu mankament zbyt długich pazurów u psa praktycznie nie istniał. Problemy rozpoczęły się, gdy modne stało się posiadanie psa domowego niepracującego, który jako pupil domowy często nie ma zapewnianej takiej dawki ruchu jak przewiduje natura. Wraz z uniemożliwieniem naturalnego ścierania się pazurów podczas ocierania się o podłoże, konieczne staje się poświęcanie im odpowiedniej uwagi przez właściciela w trosce o zdrowie naszego pupila.

Czy konieczne jest przycinanie pazurów u psa?

Niekoniecznie. Jeśli jesteś dobrym właścicielem, zapewniającym swojemu zwierzakowi odpowiednie niezbędne ilości ruchu na spacerach i w trakcie zabawy, istnieje możliwość ze w trakcie 8 kilometrowego spaceru dziennie, pazury same będą skracać podczas tarcia o szorstkie powierzchnie, takie jak: beton, asfalt, kamienista droga. Dodatkowym atutem długich spacerów jest dbanie o prawidłową masę ciała pupila, stymulowanie rozwoju jego mięśni, które opóźniają dolegliwości stawowe, dbanie o dobrą kondycje układu krążeniowo-oddechowego, umysłowe stymulowanie zwierzaka a także, dbanie o swoje własne zdrowie i odporność. Należy jednak pamiętać, że tempo wzrostu paznokci może być różne w zależności od diety i predyspozycji rasowych zwierzaka, dlatego nawet u biegających długodystansowo psów, konieczne jest sprawdzanie mniej więcej raz na tydzień, jaki jest stan jego łap a w razie potrzeby obcięcie pazurów psu.

Kiedy pies ma zbyt długie pazury?

Prawidłowo, pies w pozycji stojącej, na wyprostowanych łapach nie powinien opierać się pazurami o podłoże, lecz powinny być one zawieszone przynajmniej o jeden do kilku milimetrów nad ziemią. Chodząc po twardym podłożu, odgłos uderzenia pazurem o podłoże, powinien być słyszalny, dopiero gdy noga jest odciągnięta do tyłu, a pazury skierowane, ze względu na pozycję kończyny, pionowo w dół. Stan kiedy pazury opierają się o ziemię podczas stania i pies stuka a nawet szoruje, oznacza, że konieczne jest obcinanie pazurków psu.

Dlaczego należy przycinać zbyt długie pazury u psa?

Opierające się o podłoże zbyt długie pazury psa, powodują wywinięcie palca do góry, skutkując następnie poważnymi wadami postawy, które mogą być często mylone z tak zwaną „niedźwiedzią łapą” albo miękką pęciną, foczymi łapami i postępującym pogorszeniem stanu kośćca, zmuszonego do pracy w nienaturalnych dla siebie pozycjach. W konsekwencji, pies podczas poruszania się zaczyna coraz bardziej wykręcać nadgarstek a następnie pozostałe stawy, tak by ulżyć sobie w bólu, jaki powoduje wywijanie paznokcia. Po pewnym czasie zaobserwować można wyraźne wyrodnienie stawów i pogorszenie ogólnej kondycji zwierzęcia. Przedłużony paznokieć może również zakręcić się i z czasem wbić w łapę pieska, powodując nie tylko ból i zranienia, ale nawet groźne stany wynikające z zakażenia bakteriami. Kolejnym problemem może być również niekontrolowane zaczepianie i złamanie się pazura, uszkadzając jego macierz, czyli rdzeń, który jest ukrwiony i unerwiony. Warto również pamiętać o bezpieczeństwie ludzi i otoczenia: długie pazury mogą zwiększyć ryzyko podrapania przez nieułożonego psa, który ma nawyk wskakiwania na ludzi w trakcie powitania. W zbyt długim paznokciu, następuje również wydłużenie  unerwionego i ukrwionego rdzenia, dlatego na skutek nacięcia czy złamania pazura możliwe jest spowodowanie krwawenia.

Czym obciąć psu pazury?

W sklepach zoologicznych możliwe jest nabycie trzech narzędzi służących do skracania pazurów pupila.

• Obcinacz z gilotynką – ma postać szczypczyków, z ostrzem tnącym równo od góry
• Cążki do psich pazurów – są najłatwiejsze i najszybsze w użyciu. Istnieją również modele wyposażone w czujnik ostrzegający przed uszkodzeniem macierzy, podczas zbyt silnego skracania pazura.
• Pilniki ręczne bądź elektroniczne – użycie ich jest metodą czasochłonną, ponieważ pazury psa są znacznie twardsze niż paznokcie człowieka. Częściej stosuje się je w przypadku mniejszych ras i osobniczo cierpliwych psów, ponieważ cały zabieg trwa znacznie dłużej.

Jak obciąć psu pazury w domu?

Każdy pies ma swoją osobowość i charakter, dlatego przebieg skracania pazurów może być w niektórych przypadkach łatwy, a w innych niemożliwy do przeprowadzenia dla jednej osoby. W przypadku grzecznego psa, należy znaleźć dla pupila pozycję w której czuje się wygodnie, może to być leżąc na legowisku, siedząca z podniesiona łapą, bądź leżąca na krześle z nogami wiszącymi swobodnie. Warto poprosić o pomoc drugą osobę, która może w tym czasie odwracać uwagę psa głaskaniem po głowie czy podawaniem smakołyków. W przypadku jasnych pazurów, łatwo możemy zauważyć ciemniejszy rdzeń kończący się mniej więcej w miejscu przewężenia pazura, tam gdzie dochodzą jeszcze boczne blaszki od spodniej strony pazura. Cięcie cążkami powinniśmy ustawić nie idealnie prostopadle do długości paznokcia, lecz lekko pod kątem, tak by ostrzejszy szpic był na górnej części pazura. Jeśli nie jesteśmy w stanie dostrzec rdzenia, czyli macierzy pazura, warto wykonać więcej małych cięć, po trochu skracając pazurek by uniknąć nacięcia naczyń i oszczędzić psu bólu. Jeśli pies ma długie pazury od jakiegoś czasu możliwe, że rdzeń również ulegnie wydłużeniu i w trakcie cięcia uszkodzimy naczynia krwionośne. Krwawienie z drobnych naczyń nie jest na tyle groźne by poważnie zaszkodzić psu, jednak w celu zatamowania krwi możemy zastosować uciskanie gazikiem, bądź zanurzenie pazura w roztworze nadmanganianu potasu czyli tak zwanym fiolecie. By tego uniknąć powinno się skracać paznokcie często za to stopniowo, nawet raz na tydzień, i zapewniać dużą dawkę truchtu po twardym i chropowatym podłożu, np. po chodniku.

Jak obciąć psu pazury, gdy ten nie chce współpracować?

W przypadku panikujących zwierzaków, często do obcięcia psu pazurów w domu, konieczna będzie pomoc innej osoby, która zdecydowanym i pewnym ruchem przytrzyma pupila. Druga osoba powinna stabilizować wyciągniętą łapę, tak aby podczas nagłego ruchu nie zrobić cążkami krzywdy ani zwierzęciu ani sobie. Można również korzystać z pomocy ręcznika, torby iniekcyjnej, koca, które  zabezpieczą nas przed ewentualnymi podrapaniami i pogryzieniami. W takim wypadku, podawanie przysmaków z reguły nie odnosi żadnego skutku, ponieważ uwaga psiaka jest w całości poświęcona na domniemanym zagrożeniu. U niewspółpracujących psów znacznie trudniej jest zadbać o prawidłową długość pazurków, i z reguły mają one zbyt długi rdzeń by jednym cięciem skrócić pazur bezboleśnie do wymaganej wielkości. W przypadku dużych trudności, zawsze możemy skorzystać z pomocy fachowców.

Czy weterynarz obcina pazury psu?

Oczywiście! W przypadku wyjątkowo niewspółpracujących zwierzaków, bądź bardzo ciężkiego stanu pazurów, warto skorzystać z pomocy lekarza weterynarii, który dzięki własnemu doświadczeniu, pomocnemu personelowi i środków dostępnych w lecznicy znacznie sprawniej skróci psie pazury, nawet przydługie i zaniedbane, przyżegając je i zabezpieczając przed utratą krwi. Warto również skorzystać z pomocy groomera, czyli fryzjera dla psów, który również poradzi sobie z niesfornym pupilem i doskonale wie jak obciąć paznokcie psu.

Jak często obcinać psu pazury?

Warto raz na tydzień sprawdzać swojemu pupilowi stan pazurów, by upewnić się, że nie są spękane oraz, że w pozycji stojącej na prostych nogach nie opierają się o podłoże. U psów wychodzących regularnie na długie spacery konieczność przycinania pazurków może zdarzać się rzadziej niż raz na miesiąc. U psów biegających po miękkim terenie, np. po łąkach i drogach polnych konieczne jest skracanie pazurków nawet co 2 tygodnie. Konieczne jest również zwrócenie uwagi na przednie łapy, w których na „kciuku” czyli pierwszy palec od wewnętrznej strony łapy nie ma styczności z ziemią, przez co jego pazur wymaga częstszego przycinania. Podobnie ma się sprawa z rasami oraz kundelkami posiadającymi wilcze pazury, które, o ile nie zostaną usunięte chirurgicznie, również mogą urosnąć zbyt długie i kaleczyć kończyny zwierzaka. Należy również pamiętać, że bezpośrednio po przycięciu pazurów gilotyną bądź cążkami, pozostawimy naszemu pupilowi ostre krawędzie, które przez pierwszy dzień mogą stanowić delikatne zagrożenie dla ludzi i zwierząt, jeśli nasz pupil zbyt entuzjastycznie będzie się bawić. Warto z tego powodu na sam koniec wygładzić nieco krawędzie pilnikiem, bądź zabrać psa na spacer po chodniku, by zrobił to samodzielnie.

Jak przyzwyczaić psa do obcinania pazurów?

Aby w przyszłości czekało nas stosunkowo łatwe zadanie, warto uczyć psa od szczeniaka, bądź od pierwszego dnia po adopcji pewnych zachowań. Większość psów nie lubi dotykania łap, dlatego dobrze jest uczyć je nawet tak prostej komendy jak „daj łapę” i nagradzać smakołykiem, pochwałą bądź dotykiem. Kolejnym etapem jest dłuższe przytrzymanie łapy psa, oraz złapanie drugą ręką z osobna każdego palca po kolei nagradzając pupila ilekroć zachowa spokój i pozwoli sobie to zrobić. Później do tych ćwiczeń można dołączyć obcążki, które pokażemy psiakowi, pozwolimy je powąchać i dotkniemy nimi łapy psa, bez obcinania pazurków. Nagradzamy psa za każdym razem kiedy nic nie zrobi, czyli zachowa spokój: to jest nasze pożądane zachowanie. Można również wprowadzić komendę „krzesełko” na którą nasz pupil powinien położyć się brzuchem na krześle, tak aby łapki zwisały poniżej siedziska. Jest to wygodna pozycja dla właścicieli umożliwiająca dostęp do wszystkich pazurków.

Należy pamiętać, że zbyt długie pazury u psa, to nie tylko wada kosmetyczna, lecz podwaliny do poważnych problemów ortopedycznych i zdrowotnych naszego zwierzaka. Niedopuszczalne jest niedbanie o dobro naszego pupila, tak samo jak niezapewnienie mu odpowiedniej dawki pokarmowej, świeżej wody i odpowiedniej aktywności fizycznej. Obserwując raz na tydzień pazury, powinniśmy również zwrócić uwagę na uszy naszego zwierzęcia (jakiekolwiek nieprzyjemne zapachy, woń drożdży, zaczerwienienie, wilgotność, wydzielina świadczą o zapaleniu i wymagają wizyty u lekarza weterynarii), na stan jego sierści, zębów i oczu. Ewentualna łamliwość paznokci i włosów może wynikać z problemów dermatologicznych takich jak infekcje bakteryjne i grzybicze, jednak znacznie częściej wynikają z powodu niedoborów pokarmowych u psów żywionych słabej jakości karmą (zawierającą głównie węglowodany ze zbóż), czy też pokarmami ludzkimi, które w żadnym wypadku nie są odpowiednią dietą dla naszego pupila. Pamiętaj: sprawiając sobie psa bierzesz na siebie pełną odpowiedzialność za dobrostan i zdrowie przyjaciela, dla którego jesteś całym światem i, z którym spędzisz kilkanaście lat we wspólnej przygodzie.