Cierpliwy i opiekuńczy bernardyn jest znany nie tylko ze swojego dużego rozmiaru, ale także wielkiego serca przepełnionego poświęceniem i oddaniem człowiekowi. Te inteligentne, łagodne istoty odnajdą się w kochającej rodzinie jako ich wierni członkowie. Decyzje o zakupie tego psa powinny być jednak przemyślane i świadome. W poniższym artykule przybliżymy, jak przygotować się do życia z bernardynem.

Wygląd i opis rasy:

• Grupa FCI:  2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
• Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego.
• Rozmiar: duży, wysokość w kłębie: 90 cm
• Waga: ok. 80 kg
• Kolor sierści: Pomarańczowo-mahoniowy, biały
• Wzór na sierści: Dwukolorowy, Sobolowy
• Długość życia: 8-10 lat

Bernardyn – wzorzec rasy

Bernardyn występuje w dwóch odmianach:

• Krótkowłosej
• Długowłosej

Bez względu na odmianę, są to psy o imponującym wyglądzie. Odznaczają się harmonijną, mocną, krzepką i muskularną budową, imponującą i wyrazistą głową. Niektóre z nich dookoła oczu posiadają ciemno zabarwione obszary sierści. Ich uszy są osadzone wysoko na głowie nieco klapnięte. Tułów u Bernardyna powinien być dobrze wyważony, imponujący, umięśniony, a ogon szeroki u nasady, długi i ciężki.

Bernardyn – charakter

Znany jako klasyczny przykład łagodnego olbrzyma, bernardyn jest spokojny, cierpliwy i łagodnie nastawiony w stosunku do dorosłych, a zwłaszcza dzieci. Bernardy, jak wszystkie bardzo duże psy, muszą być jednak dobrze socjalizowane z ludźmi i innymi psami, aby zapobiec lękliwości i ewentualnej agresji czy terytorialności. Największym zagrożeniem dla małych dzieci jest przypadkowe przewrócenie przez większe rozmiary tej rasy. Ogólnie rzecz biorąc, są one łagodną, lojalną i czułą rasą. Bernardyn został wyhodowany jako towarzysz pracy i do dziś żyje po to, by zadowolić swojego pana. Bernardyny zachowały naturalną zdolność do tropienia i w zależności od umiejętności trenera i talentów psa, mogą brać udział w zawodach tropiących, a także angażować się w prace poszukiwawcze i ratownicze.

Bernardyn – długość życia

Średnią długość życia psa określa się na 7,5 lat. Najdłużej żyjący bernardyn miał 12 lat i 9 miesięcy. Niestety, spore rozmiary Bernardyna skazują go na krótszą niż przeciętna długość życia psa. Z tych względów też cierpieć na różne choroby i zaburzenia genetyczne.

Bernardyn – zdrowie

Bardzo szybkie tempo wzrostu i waga bernardyna mogą doprowadzić do bardzo poważnego pogorszenia stanu kości, jeśli pies nie otrzyma odpowiedniego pożywienia i ćwiczeń. Wiele psów jest genetycznie obciążonych dysplazją stawów biodrowych lub dysplazją stawów łokciowych. Wykazano, że osteosarcoma (rak kości) jest dziedziczna w tej rasie. Są podatne na zaburzenia oczu zwane entropionem i ektropionem, w których powieka odwraca się do wewnątrz lub na zewnątrz. Wzorzec rasy wskazuje, że jest to wada główna. Rasa ta jest również podatna na epilepsję i drgawki, chorobę serca zwaną kardiomiopatią rozstrzeniową oraz egzemę. Przeprowadzono badanie genetycznie wykazujące ryzyko polineuropatii u bernardynów.

Bernardyn – pielęgnacja

Bernardyny występują w odmianach długowłosych i krótkowłosych, ale oba rodzaje sierści wymagają takiej samej pielęgnacji. Cotygodniowe szczotkowanie pomoże usunąć brud i sprawi, że pies będzie wyglądał jak najlepiej. Wszelkie splątane włosy można rozplątać za pomocą szczotki lub metalowego grzebienia. W okresie linienia, który występuje dwa razy w roku, szczotkowanie powinno stać się dla nas czynnością codzienną. Okazjonalna kąpiel sprawi, że nasz pupil wyglądał i pachniał świeżo, jednak nie przesadzajmy z ich ilością. Jak u wszystkich ras, paznokcie powinny być regularnie przycinane, ponieważ zbyt długie mogą być bolesne dla psa i powodować problemy z chodzeniem i bieganiem.

Bernardyn – żywienie

Bernardyny to duże psy, dlatego warto upewnić się, że zapewniamy im wystarczającą ilość dawki pokarmowej dziennie. Jest to szczególnie ważne przy żywieniu szczeniąt, aby nie przesadzić w żadną ze stron. Przy zbyt intensywnym karmieniu, ryzykujemy otłuszczeniem i za szybkim wzrostem masy. Warto podawać szczeniętom odpowiednio zbilansowane karmy zawierające wszelkie niezbędne do zapewnienia prawidłowego wzrostu składniki. Zwróćmy uwagę na wiek i aktywność naszego pupila.

Podatny na dysplazję stawów biodrowych bernardyn powinien w szczególności mieć zapewnioną dietę o umiarkowanej zawartości energii, opartą na wysokiej jakości składnikach.

Bernardyn – szkolenie i wychowanie

Ze względu na spore rozmiary, ważne jest rozpoczęcie właściwego szkolenia i socjalizacji, gdy bernardyn jest jeszcze szczeniakiem. Pozwoli to uniknąć trudności, które zwykle towarzyszą w procesie treningu dojrzałych psów. Niesforny bernardyn może stanowić problem nawet dla silnego dorosłego.

Bernardyn – szczeniaki i hodowla

Szukając idealnej hodowli bernardyna skierujmy się na stronę Związku Kynologicznego w Polsce, gdzie figurują wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.  Pamiętajmy, że bernardyn jest rasą objętą dodatkowymi wymaganiami hodowlanymi m.in. badaniami na dysplazję. Jeśli jedno zwierzę z pary rozrodowej ma pozytywny wynik prześwietlenia na dysplazję typy C, drugie musi być wolne od dysplazji i mieć wynik A i B.

Bernardyn –cena

Za rasowe szczenię bernardyna zapłacimy około 2500–4500 złotych.  Warto jednak rozejrzeć się po okolicznych fundacjach i schroniskach, gdyż część przedstawicieli tej rasy poszukuje kochających domów. Cena zwierzęcia z hodowli zawiera w sobie więcej, niż się spodziewamy, jest to:

• opieka weterynaryjna nad matką oraz nad szczeniętami,
• optymalna dla danej rasy dieta,
• czas, wiedza i doświadczenie poświęcone na opiekę nad psami i ich socjalizację.

Bernardyn – historia rasy, ciekawostki:

W roku 1050, na zaśnieżonej przełęczy w Alpach, mnich Bernard z Menthon (później kanonizowany) założył hospicjum, aby pomagać pielgrzymom zmierzającym do Rzymu. Na wysokości 8000 stóp nad poziomem morza, przy zaspach sięgających 40 stóp, przejście przez przełęcz było zdradliwe. Przez kilka wieków mnisi z hospicjum wykształcili potężne psy robocze, które były w stanie zlokalizować i uratować nieszczęśliwych podróżnych zasypanych przez zaspy i lawiny. Mitem jest, że Psy z Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda nosiły na szyjach beczki z brandy.

Bernardyny znane były jako dzielne psy lawinowe ratując życia setek wędrowców. Ogólnoświatową sławę rasa ta zyskała za sprawą do dziś owianego legendą Barry’ego, który w schronisku św. Bernarda żył w latach 1800-1812. Jak głosi legenda Barry uratował życie czterdziestu zasypanym przez lawinę osobom. Sporne są fakty dotyczące pochodzenia bernardyna. Niektórzy kynolodzy uważają za przodków rasy rzymskie molosy, inni wierzą w pokrewieństwo z azjatyckim mastifem tybetańskim.

Bernardyn – ciekawostki:

Rasa jest ta uznana za narodowe dziedzictwo Szwajcarii. Bernardyny szczególną popularność zyskały po emisji filmu Bethoven reżyserii Briana Levant’a. Podobno bernardyny użyte w produkcji rosły tak szybko podczas kręcenia filmu, że trzeba było około 100 szczeniąt bernardynów do obsadzenia, aby sportretować cztery szczeniaki i ich matkę.

Inne sławne bernardyny to:

• Barabasz -z filmu Walta Disneya „Mój pies złodziej” z 1969 roku. Reporter lotniczy odkrywa, że jego partner – pies rasy bernardyn – przypadkowo zwinął bezcenny naszyjnik z rąk gangu przemytników klejnotów.
• Båtsman – bernardyn z opowiadania Astrid Lindgren „Vi på Saltkråkan”.
• Buck, z powieści Jacka Londona z 1903 roku, The Call of the Wild, opisany jako pół bernardyn i pół „szkocki pies pasterski”
• Cujo – pies, któremu wścieklizna bezwzględnie odebrała przyjazne usposobienie i wpadł w szał, terroryzując niektórych mieszkańców fikcyjnego miasteczka Castle Rock w stanie Maine z powieści Stephena Kinga Cujo z 1981 roku i filmu o tym samym tytule z 1983 roku.
• George, tytułowy pies w filmie George! (1971) i serialu telewizyjnym.

Bernardyn – dla kogo?

Odpowiednio wychowany bernardyn będzie świetnym kompanem rodzin z dziećmi. To co musimy wziąć pod uwagę podczas zakupu psa, to zapewnienie mu ruchu i przestrzeni. Dobrze sprawdzi się w domu z ogrodem, absolutnie nie nadaje się jako pies do mieszkania w bloku, w szczególności na wysokich piętrach, gdyż codzienne wspinaczki po schodach mogą przyczynić się do negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Osoby starsze nie nadają się na jego opiekuna, ze względu na ich potężną siłę. Psy mogą również dobrze dogadywać się z innymi zwierzętami domowymi, zwłaszcza jeśli zostały im przedstawione w okresie szczenięcym. Nadzoruj je w otoczeniu mniejszych psów i kotów, aby upewnić się, że przypadkowo nie nadepną lub nie położą się na nich. Sprawdzi się także jako pies pracujący w służbach ratunkowych.