Dalmatyńczyki to psy uwielbiane za swój niecodzienny wygląd, które zyskały światową sławę dzięki słynnej produkcji Disney’a “101 Dalmatyńczyków”. Jednak nie tylko to sprawia, że psy te cieszą się popularnością – to rasa bardzo energiczna i rodzinna. Może być idealnym wyborem dla aktywnych osób, które szukają wiernego przyjaciela na lata. Czy dalmatyńczyk to pies dla Ciebie? Dowiedz się czytając ten artykuł!

Dalmatyńczyk –  wygląd i opis rasy

Rozmiar: 54-62 cm

Sierść: krótka, gładka

Długość życia: 12-13 lat

Waga: 24-30 kg, w zależności od płci

Charakterystyka:

Aktywność : 5 / Chęć do zabawy : 5 / Inteligencja : 4 / Łatwość szkolenia : 4 / Linienie : 1 / Kontakty z innymi psami : 3 / Kontakty z kotami : 3 / Kontakty z dziećmi : 4

Dalmatyńczyk – wzorzec rasy

Dalmatyńczyk w klasyfikacji FCI należy do grupy VI (psy gończe i rasy pokrewne), sekcji 3 (rasy pokrewne), a jego numer wzorca to 153. Rasa ta nie podlega próbom pracy.

Cechy psów z rodowodem:

• mocna i długa kufa,
• czaszka długa, płaska, najszersza między uszami,
• stop umiarkowanie zarysowany,
• szeroki, pigmentowany nos (kolor musi odpowiadać kolorowi cętek),
• zgryz zębów nożycowy,
• owalne, ciemne oczy (dopasowane do koloru cętek),
• dość wysoko osadzone, cętkowane uszy, końcówki delikatnie zaokrąglone,
• długa i mocna szyja,
• atletyczna sylwetka, wpisująca się w prostokąt (stosunek długości ciała do wysokości w kłębie powinien wynosić 10:9),
• głęboka klatka piersiowa, nie za szeroka,
• ogon mocny przy podstawie, zwężający się ku końcowi, proporcjonalny do tułowia.

Sierść dalmatyńczyków to oczywiście najbardziej charakterystyczny element ich wyglądu. Posiadają krótką, gładką i gęstą sierść. Umaszczenie to czysta biel z cętkami na całym ciele. Cętki powinny być czarne lub wątrobiane (odcień brązu), w zależności od typu umaszczenia. Istotne jest, by odcień cętek był dopasowany do pigmentacji nosa oraz koloru oczu. Cętki powinny być wyraźne i rozmieszczone symetrycznie po obydwu stronach ciała. Wielkość cętek powinna być równa, mieszcząca się między dwoma a trzema centymetrami średnicy, przy czym w typie wątrobianym cętki są generalnie odrobinę mniejsze. Podobnie, cętki na głowie i nogach powinny być proporcjonalnie mniejsze, w stosunku do reszty ciała. Łaty, skupiska “zbitych” cętek nie są pożądane. 

Cechy dyskwalifikujące psa to częściowo niebieska tęczówka, brak pigmentacji nosa, tzw. “monokle” (łatki wokół jednego lub dwojga oczu), umaszczenie trikolorowe, cętki w kolorze innym niż czarny/brązowy oraz oczywiście brak cętek i długa sierść.

Dalmatyńczyk  – charakter

Dalmatyńczyki to wulkany energii – uwielbiają aktywność fizyczną i bardzo jej potrzebują. Będą świetnym kompanem pieszych bądź rowerowych wycieczek. Dobrze radzą sobie też w psich sportach. Oprócz tego to psy bardzo lojalne i rodzinne – przywiązują się swoich opiekunów i wykazują się dość dużą cierpliwością również w stosunku do dzieci (oczywiście bez nadmiernej nachalności z ich strony). 

To jak będzie się zachowywał się dalmatyńczyk w stosunku do opiekuna zależy w dużej mierze od wychowania oraz ilości ruchu – jeśli pies będzie “wybiegany” i będzie również posiadał odpowiednią ilość rozrywki “psychicznej” (np. trenowanie komend, maty węchowe itp), jego nastawienie będzie dużo bardziej pozytywne. Pies, który posiada zbyt dużo niespożytej energii, to pies potencjalnie problematyczny i uparty. 

Początkowo dalmatyńczyki mogą być nieufne w stosunku do obcych, jednak zazwyczaj brak w nich agresywności i po krótkim czasie przekonują się do gości.

Dalmatyńczyk – długość życia

Ile żyje przeciętny dalmatyńczyk? Średnia długość życia psów tej rasy to 12-13 lat. Na długowieczność psa będzie miała wpływ prawidłowa opieka weterynaryjna, regularne kontrole i odpowiednia profilaktyka. Należy pamiętać o:

• regularnych wizytach u lekarza weterynarii,
• regularnych badaniach krwi i profilaktyce,
• szczepieniach,
• odrobaczaniu,
• prawidłowo zbilansowanej diecie, dostosowanej do potrzeb danego psa.

Dalmatyńczyk – zdrowie

Myśląc o rasowym psie, zawsze warto zainteresować się chorobami, do których jest predysponowana dana rasa. W przypadku dalmatyńczyków istnieją dwie przypadłości, które zdecydowanie wysuwają się na prowadzenie, pod względem częstości występowania:

• głuchota, której mechanizm występowania u tych psów wciąż nie jest w pełni poznany. Istnieją podejrzenia, że ma to związek z ich śnieżnobiałym umaszczeniem (podobną zależność obserwuje się u niektórych ras kotów), jednak najprawdopodobniej za wadę tę odpowiada więcej niż jeden gen. Dziedziczenie nie jest dokładnie poznane, jak również brak testów – sprawia to, że ciężko przewidzieć stan zdrowia nadchodzącego miotu. Zdrowi rodzice mogą mieć chore potomstwo, a chorzy rodzice mogą mieć zdrowe szczenięta. Fakt ten nie ułatwia hodowcom poradzenia sobie z problemem, dlatego przy wyborze hodowli tak ważne jest, by mieć dobry kontakt z odpowiedzialną osobą.
• Drugim problemem, z którym najczęściej borykają się dalmatyńczyki, są schorzenia układu moczowego. Jest to związane z interesującym fenomenem biochemicznym – otóż dalmatyńczyki mają w swoim moczu wysokie stężenie kwasu moczowego (co nie zdarza się u innych psów). Wynika to z innego metabolizmu puryn (puryny to związki, które stanowią np. główny składnik kwasów DNA i RNA, znajdują się także  niektórych rodzajach pożywienia). Nie oznacza to, że każdy dalmatyńczyk będzie miał np. kamienie moczowe, jednak jeśli zaistnieje problem z transportem kwasu moczowego lub inny tego typu problem, schorzenie to może się pojawić. Świadomy właściciel może zapobiegać problemom ze strony układu moczowego u dalmatyńczyka między innymi poprzez dietę oraz regularne kontrole u lekarza weterynarii.

Jak każdy pies dużej rasy, dalmatyńczyki mogą być też narażone na rozszerzenie i skręt żołądka – stan ten jest bezpośrednim zagrożeniem życia, więc nigdy nie powinno się go ignorować!

Dalmatyńczyk – pielęgnacja

Pielęgnacja dalmatyńczyków nie należy do skomplikowanych – przeczesywanie sierści od czasu do czasu wystarcza przez większą część roku. W okresie linienia, konieczne będzie zwiększenie częstotliwości wyczesywania psa. Istotnym aspektem pielęgnacji dalmatyńczyków jest za to regularna kontrola stanu uzębienia, uszu oraz oczu. Jak u wszystkich psów, ogromne korzyści wiążą się z regularnym myciem mu zębów – może to zapobiec powstawaniu kamienia nazębnego i ograniczyć stomatologiczne problemy w życiu psa. 

Dalmatyńczyk – żywienie 

Ze względu na specyfikę pracy ich układu moczowego i metabolizm puryn, dalmatyńczyki powinny dostawać karmę o ubogiej zawartości tych związków. W żywieniu można zdecydować się zarówno na karmy mokre, jak i suche, jednak niezależnie od wyboru należy pamiętać, że psy te powinny pić często i dużo wody. 

W razie wątpliwości dietę należy zawsze skonsultować z lekarzem weterynarii, który pomoże dobrać odpowiednią karmę oraz jej dawkę, dopasowaną do indywidualnych potrzeb zwierzęcia. U dalmatyńczyków zdarzają się czasem alergie pokarmowe – jeśli takie podejrzenie się pojawi, również należy je skonsultować z lekarzem weterynarii, który zaproponuje proces diagnostyczny. Dla psów alergików istnieją specjalnie dedykowane karmy (monobiałkowe lub opierające się na białku hydrolizowanym).

Dalmatyńczyk – szkolenie i wychowanie

Tak jak było już wspomniane, dalmatyńczyki to psy wymagające. Ich wychowanie powinno łączyć ze sobą aspekty wysiłku psychicznego oraz fizycznego. Warto od początku przywiązywać również dużą wagę do nauczenia psa zachowania się w stosunku do obcych, dzieci lub innych zwierząt (w zależności od potrzeb).

Jak u każdego psa niezwykle istotny jest okres socjalizacji, na początku życia szczeniaka. To czas, który rzutuje później na wszystkie aspekty pracy z psem – to, czego nauczy się on i co pozna w tym czasie, będzie dla niego dużo prostsze w kolejnych etapach życia. Z tego względu nie należy zaniedbać tego czasu i poświęcić odpowiednią ilość energii na wprowadzenie psa do świata. Jeśli nie czujemy się na siłach, by samodzielnie przejść tę drogę, warto rozważyć udanie się ze szczeniakiem do psiego przedszkola.

Dalmatyńczyk – szczeniaki i hodowla

Przy podejmowaniu decyzji o wyborze hodowli, należy zwrócić uwagę na status jej rejestracji. Dobra hodowla będzie zarejestrowana w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) lub w FCI (Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna). 

Dlaczego to takie ważne i warto na to zwrócić uwagę? Niestety na rynku nie brakuje tzw. “pseudohodowli”, które zajmują się rozmnażaniem psów bez zachowywania międzynarodowych standardów i bez odpowiedniego zadbania o dobrostan zwierząt. Takie miejsca to często źródło psów pochodzących z chowu wsobnego, o większym obciążeniu genetycznym i potencjalnych chorobach. 

Dalmatyńczyk – cena

Ile kosztuje dalmatyńczyk z rodowodem? Cena za szczeniaka to koszt od 2500 do nawet 4000 złotych. Nie jest to kwota znajdująca się na górnej półce psów rasowych, jednak niewątpliwie jest to spory wydatek. Warto tutaj zaznaczyć, że przy kupnie psa z rodowodem nie powinno się oszczędzać! Kupując psa w hodowli, która jest zarejestrowana w ZKwP lub FCI, znacząco zmniejszamy szansę na wzięcie szczeniaka ze złych warunków.

Jak z wieloma innymi rasami, również w przypadku dalmatyńczyków istnieją grupy i fundacje, które skupiają porzucone dalmatyńczyki. Takie psy do adopcji są opcją dla osób, które chciałyby mieć dalmatyńczyka za darmo, jednak nie zawsze znalezienie takiej adopcji jest możliwe. Często są to również psy obarczone zdrowotnymi lub behawioralnymi problemami.

Dalmatyńczyk – historia rasy, ciekawostki

Dalmatyńczyki to psy o niezwykle ciekawej historii. Już nawet kwestia ich pochodzenia stanowi swego rodzaju zagadkę. Chociaż najbardziej popularna wersja zakłada, że rasa ta wywodzi się z Dalmacji (na co wskazuje zresztą nazwa), istnieją także inne teorie. Zgodnie z nimi pies ten może wywodzić się również z Grecji, Włoch lub Turcji. 

Na początku psy te były używane jako psy myśliwskie oraz obronne. Na pewnym etapie były na przykład używane jako obrońcy dyliżansów. Z biegiem czasu zaskarbiły sobie ludzką miłość i znalazły swoje miejsce na salonach. Nie bez efektów pozostał tutaj oczywiście słynny film “101 Dalmatyńczyków”, który wywołał ogromny wzrost popytu na tę rasę. Od tamtego czasu popyt zdążył zmaleć, jednak był czas, w którym psów tych było niezwykle dużo wśród psich pasjonatów. 

Co ciekawe, dalmatyńczyki są także maskotką strażaków. Jeszcze przed stworzeniem i popularyzacją wozów strażackich, psy te pomagały strażakom w Ameryce. 

Dalmatyńczyk – dla kogo?

Dalmatyńczyk będzie odpowiednim wyborem dla osób, które są gotowe na poświęcenie dużej ilości czasu swojemu pupilowi. Przy tak dużej potrzebie aktywności fizycznej i psychicznej, należy liczyć się z tym, że pies będzie wymagał ze strony swojego opiekuna równej dozy zaangażowania. Z pewnością jednak jest to jednocześnie bardzo wdzięczny pies, szczególnie dla osób z rodzinami, które chciałyby posiadać zwierzę będące przyjacielem wszystkich jej członków. Jeśli więc cętkowany pies, którego nie sposób nie zauważyć w tłumie innych psów, jest Twoim marzeniem i jesteś gotowy na to, by wychować go na posłusznego i lojalnego kompana, dalmatyńczyk to rasa dla Ciebie!