Odkąd psy zostały udomowione przez człowieka, głównie służyły pomocą w polowaniach, pracy ze zwierzętami hodowlanymi bądź wykorzystywane były jako psy obronne. Z tego względu rozmnażane były przede wszystkim psy inteligentne, silne, szybkie i bardzo aktywne. Dopiero wiele wieków później pojawiły się psy do towarzystwa, domowe i rodzinne, które miały jedynie cieszyć oko i stanowić ładny dodatek do salonu. W obecnych czasach znaczna większość psów to zwierzęta rodzinne, jednak ich rodowodu nie można tak po prostu „wyłączyć” i poprosić psa myśliwskiego, obronnego czy pociągowego by zapomniał do czego został stworzony i grzecznie leżał w mieszkaniu i nie niszczył poduszek. Pies nie jest maskotką, która samotnie leży w kącie i którą można oddać jeśli się komuś nie podoba. Zanim zdecydujemy się na przygarnięcie psa powinniśmy wiedzieć ile kosztuje wyżywienie i utrzymanie psa w zdrowiu, ile uwagi i treningu wymaga dana rasa FCI, jak wyglądają problemy z jakimi możemy się borykać u szczeniaka i w dorosłym życiu, oraz jak nasz pupil będzie reagował na dzieci. Jeśli jesteś aktywną osobą, która chce uczynić relację z psem swoim dodatkowym hobby np. podczas długich wędrówek, pracy w zaprzęgu, na rowerze, czy podczas tropienia, być może dobrym psem rodzinnym może być dla ciebie wyżeł weimarski.

Wyżeł weimarski  – wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Niemcy
• Rozmiar: samce 59-70 cm, samice 56-65 cm
• Waga: 25-40 kg
• Sierść: krótka, gładka, u mniej popularnej odmiany długowłosej sięga 5 cm długości
• Maść: srebrnoszara jednolita, niewielkie białe znaczenia dopuszczalne tylko na piersi
• Długość życia: 10-12
• Charakter: bardzo aktywny, wierny, inteligentny, czasem cięty na inne zwierzęta

Wyżeł weimarski  – wzorzec rasy

Wyżeł weimarski jest rosłym psem o atletycznej budowie ciała i dobrym umięśnieniu oraz suchej sylwetce wpisującej się w prostokąt. Głowa jest długa, o wyraźnie zaznaczonym stopie, silnych szczękach, szerokich klapniętych uszach, które często sięgają do kącika warg, a także szarym lub cielistym nosie i jasnobursztynowych oczach. Fafle psa są raczej przylegające, w kącikach delikatnie opadnięte. Szyja i nogi wyżła są długie jednak silnie umięśnione, tułów z równą linią grzbietu, głęboką klatką piersiową i silnie wciętą talią. Ogon jest stosunkowo nisko osadzony, długi i silny, noszony prosto, zwisający lub w chwili podekscytowania uniesiony. U psów myśliwskich praktykowano skracanie ogona by mniej haczył o gałęzie i w mniejszym stopniu obijał się o ziemię czy drzewa zbierając kontuzje w postaci krwiaków czy złamań. Wyżeł weimarski występuje w dwóch odmianach: krótkowłosej i znacznie rzadszej długowłosej. Obie odmiany maja taką samą budowę ciała, włoś jest gładki i lśniący a podszerstek skąpy lub wręcz go brak. Dopuszczalne umaszczenia to srebrnoszara szata lub mysioszara, preferowana bez białych odmian chociaż dopuszczalne są niewielkie skupiska białych włosów na piersi. W trakcie chodu pies powinien mieć sprężysty krok i dumną sylwetkę, uszy na bokach lub w chwili skupienia przesunięte ku przodowi.

Wyżeł weimarski  – charakter

Jak każdy pies myśliwski wyżeł weimarski jest niezwykle aktywnym psem, wymagającym nawet kilkugodzinnych spacerów z bieganiem, aportowaniem, węszeniem i kopaniem. Na ogół trzyma się blisko człowieka, jest wierny i uważnie wypatruje komend pana, uczenie się nowych sztuczek i wykonywanie zadań jest czymś co uwielbiają psy tej rasy. Ma jednak silny charakter co może powodować spięcia w momencie napotkania innego psa – ewentualne starcie powinniśmy szybko rozdzielać i pozwolić psom zaznajomić się na spokojnie. Kłopotliwy może być również silnie wyrażony instynkt łowiecki wyżła – istnieje ryzyko pogoni za sarną czy zającem, a także zabicie ptactwa hodowlanego. Długonogi i wysportowany wyżeł weimarski ma realne szanse długo ścigać a nawet dogonić uciekające zwierzę, dlatego trening podstawowego posłuszeństwa powinniśmy zacząć z psem od najmłodszych tygodni, by uniknąć wybiegnięcia psa na ulice czy stracenia go w lesie. Wyżeł weimarski  jest bardzo inteligentny – dobrze sprawdza się w zawodach agility i pracy węchowej, może wykazywać oznaki samodzielności chociaż rzadko nieposłuszeństwa. Źle znosi bezczynność, dlatego zaleca się dobrze wybiegać psa by pod nieobecność właściciela zajął się zjedzeniem posiłku i poszedł spać. W przeciwnym razie, kilka godzin nudy może spędzić na niszczeniu kanapy, ujadaniu, czy kopaniu dołów w ogródku. Dobrze odnajduje się w rodzinie, jednak wymaga silnego i konsekwentnego właściciela, który jasno wyrazi co wolno a czego nie wolno robić i jak zachowywać się w towarzystwie. Uwielbia pływać i biegać zarówno krótkie jak i długie dystanse – to doskonały pies dla biegaczy, rowerzystów i miłośników górskich wycieczek.

Wyżeł weimarski  – długość życia

Wyżeł weimarski żyje około 10-12 lat i na ogół cieszy się dobrym zdrowiem. Poprzez zapewnienie odpowiedniej diety, kilkugodzinnych dawek ruchu i regularnych badań oraz szczepień u lekarza weterynarii, nas psiak może cieszyć się dobrym zdrowiem do końca życia. Powinniśmy uważać na rozwój otyłości i chodzenie psa po schodach, ponieważ czynniki te znacząco pogorszają stan stawów, co na starość może poskutkować problematycznymi kulawiznami.

Wyżeł weimarski  – zdrowie

Wyżeł jest stosunkowo zdrowym psem, jednak zdarzają się u niego typowe obciążenia związane z anatomiczną budową i tendencjami rasowymi:

• Dwurzędowość rzęs – objawia się drugim szeregiem rzęs u psa, co powoduje stałe drażnienie rogówki, łzawienie i rozwijanie wtórnych infekcji – stosunkowo łatwo jest poradzić sobie z tym problemem za pomocą zabiegu chirurgicznego.
• Trądzik – z reguły dotyczy młodych psów i objawia się zapaleniem skóry i mieszków włosowych, najczęściej w okolicy pyska – zmiany mogą ulegać nadkażeniu bakteryjnemu przez co zaleca się regularnie przemywać podbródek młodziaka środkami odkażającymi, a w razie potrzeby specjalnymi maściami przeciwbakteryjnymi.
• Problemy ze zwieraczem cewki – może objawiać się zarówno nietrzymaniem moczu tzw. kropelkowaniem lub zatrzymaniem moczu. W leczeniu stosuje się leki hormonalne, adrenergiczne lub rozkurczające mięśniówkę, w zależności od konkretnego przypadku.
• Przerost pochwy – z reguły ma nawracający charakter z każda cieczką u suki – pod wpływem estrogenów ściana pochwy może ulegać przekrwieniu i przerostowi – właściciele obserwują z reguły wydostawanie się wybrzuszonej błony śluzowej z pomiędzy warg sromowych. Wypadająca pochwa jest wrażliwa na wysychanie, mechaniczne drażnienie i zakażenia bakteryjne, przez co z reguły stopień wypadania powiększa się lub stan zapalny przechodzi na okoliczne tkanki czy cały organizm. Leczenia polega z reguły na sterylizacji suki i ewentualną korekcją przerośniętej ściany wraz z jej odprowadzeniem.
• Martwicowe zapalenie naczyń i opon mózgowych – autoimmunologiczna choroba ujawniająca się najczęściej u psów do 1 roku życia. Objawia się sztywnością chodu, gorączką, podwyższoną liczba białych krwinek, bólem szyi i problemem z koordynacją. Choroba jest nieuleczalna lec można ją wyciszać stosując duże dawki kortykosteroidów.
• Mastocytomy – są to powstające podskórnie złośliwe guzy z komórek tucznych, które mają tendencję do szybkiego rośnięcia pod wpływem dotyku. Guzy te uwalniają heparynę i histaminę co powoduje obrzęki i zaburzenia krzepnięcia a także owrzodzenie żołądka. Leczenie polega na chirurgicznym usuwaniu guza i wdrażaniu chemioterapii, rokowanie zależy od wielkości guza i ilości przerzutów, dlatego nie jest zalecane obmacywać guza by nie prowokować jego wzrostu.
• Tłuszczaki – są to łagodne guzy wywodzące się z tkanki tłuszczowej, które z reguły dobrze odgraniczają się od okolicznych tkanek i rosną powoli. Ryzyko związane z tłuszczakami polega na możliwości zezłośliwienia się, nacieczenia innych tkanek bądź wzrostu w miejscu przeszkadzającym psu w chodzeniu np. na stawach, pod łopatką, przy pysku. Z tych powodów zalecane jest badanie cytopatologiczne i usunięcie chirurgiczne guza.
• Zapalenie ucha środkowego – jest to choroba charakterystyczna dla wszystkich psów, zwłaszcza ras o opadniętych uszach. Gorsza wentylacja latem sprawia, że w uchu rozwijają się znacznie korzystniejsze warunki rozwoju dla bakterii i grzybów. By zapobiegać zapaleniu i przegrzewaniu zaleca się odchylanie uszu ku górze, np. poprzez spinanie ich gumką do włosów z tyłu głowy.
• Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – jest to wada genetyczna polegająca na złym dopasowaniu się powierzchni stawowych, szczególnie często pojawiająca się u ras dużych – celem wykluczenia choroby każde szczenię powinno być przebadane u lekarza weterynarii za pomocą badania radiologicznego w 4, 6 i 24 miesiącu życia by ewentualne wady zdiagnozować i wyleczyć chirurgicznie, nim dojdzie do zwyrodnień stawów. Leczenie kosztuje kilka tysięcy złotych, jednak jest konieczne by nasz pupil żył wolny od bólu na każdym kroku.
• Skręt żołądka – jest to najgroźniejsza przypadłość psów polegająca na przemieszczeniu się nadmiernie objedzonego żołądka i obkręceniu się go wokół własnej osi. Objawia się powiększeniem brzucha, zmianami zachowania, bolesnością, twardym brzuchem lub nieskutecznymi próbami wymiotów. Przy podejrzeniu skrętu konieczne jest natychmiastowe udanie się do całodobowego lekarza weterynarii na operację, w przeciwnym razie żołądek niechybnie ulegnie martwicy a wraz z nim skona nasz pies.

Wyżeł weimarski  – pielęgnacja

Krótka sierść wyżła weimarskiego krótkowłosego nie jest zbyt problematyczna, jedynie w okresie linienia warto psa raz na 2 dni przeczesać szczotką czy grzebieniem. Wyżeł weimarski długowłosy może wymagać nieco więcej uwagi, jednak gładki włos nie ma dużych tendencji do spilśniania czy zasychania błota. Większą uwagę powinniśmy poświęcić pazurom psiaka – w pozycji stojącej niedopuszczalne jest by ich czubki dotykały podłogi – skutkuje to wadami postawy i zwyrodnieniem stawów nadgarstka, skoków czy pęcin. Przy zapewnieniu dużej dawki biegu na kamieniach i betonie pazury będą same się ścierać, jeśli jednak nie odbywa się to w odpowiednim tempie konieczne jest skracanie pazurów za pomocą specjalnych cążków do paznokci lub w gabinecie lekarza weterynarii czy groomera. Zęby psa, podobnie jak u człowieka, powinny być szczotkowane przynajmniej raz dziennie. W przeciwnym razie warstwa bakterii na powierzchni szkliwa zacznie ulegać wapnieniu podchodząc stopniowo pod dziąsła i obluzowując korzenie, co kończy się psuciem i wypadaniem zębów. Jeśli nie chcemy regularnie szczotkować psu zębów powinniśmy co najmniej raz w roku poprosić lekarza weterynarii by ocenił stan uzębienia i wykonał ewentualnego odkamieniania. Najistotniejszym elementem pielęgnacji jest obserwacja co najmniej raz w tygodniu uszu psa. Ze względu na klapnięte uszy i gorszą wentylacje, wyżeł weimarski ma wysokie ryzyko rozwinięcia zapalenia ucha środkowego. Zaobserwowanie objawów: zaczerwienienia, pojawienia się nietypowej np. drożdżowej woni, zwiększenie temperatury czy wilgotności powinno skłonić nas do jak najszybszego udania się do weterynarza, gdyż nieleczone zapalenie może prowadzić do głuchoty a nawet śmierci zwierzaka.

Wyżeł weimarski  – żywienie

Wyżeł jest dużym i aktywnym psem wymagającym dobrej karmy zarówno w okresie szybkiego wzrostu szczeniaka jak i w dorosłym życiu. Większość znanych z reklam karm w rzeczywistości jest bardzo złej jakości, opierając się w swoim składzie głównie na mące, zbożach czy ziemniakach. Pies jest mięsożercą dlatego jego dieta w 50% powinna opierać się na mięsie mięśniowym, a w dalszych częściach na podrobach, tłuszczach, owocach, warzywach i dodatkach mineralnych. Koszt utrzymania psa na dobrej jakości karmie suchej zazwyczaj zamyka się w 250 zł miesięcznie, lub w przypadku karmy mokrej około 500 zł. Nie zaleca się przygotowywać psu ręcznie gotowanych posiłków gdyż większość ludzi robi to błędnie, bez uwzględniania zapotrzebowania na białko, tłuszcz, żelazo, sód, fosfor, wapń i inne mikro i makroelementy. Niedobory żywieniowe skutkują kulawiznami, pogorszeniem stanu okrywy włosowej, lub co gorsza zwyrodnieniem trzustki i wtórnymi chorobami.

Wyżeł weimarski  – szkolenie i wychowanie

Wyżły stosunkowo łatwo się uczą, wymagają jednak konsekwentnego właściciela. W trakcie uczenia warto posługiwać się smaczkami (lub zwykłą karmą, której całą dzienną porcję można podać psu z ręki), zabawką, pochwałą, głaskaniem, które stanowić będą nagrodę dla pupila. Zalecane jest stosowanie maksymalnie 3 krotnych powtórzeń komendy. Np. pierwsze „siad” mówimy jako prośbę, kusząc smaczkiem trzymanym nad głową psa. Jeśli pies nie słucha, drugie „siad” mówimy nieco poważniejszym tonem, bardziej zdecydowanym. Jeśli dalej pies nie słucha, trzecie „siad” powinniśmy wykonać sadzając psa zadem na ziemi. Nie zaleca się jednak karania psa za nieprawidłowe zachowanie, ponieważ w przyszłości pies będzie się bał podbiec do właściciela. Każde przyjście psa powinno być nagradzane, nawet jeśli wcześniej pies coś zniszczył czy uciekł za sarną. Podstawowymi komendami, których powinniśmy nauczyć psiaka są: siad, leżeć, stój, zostań, do mnie, nie.

Wyżeł weimarski  – szczeniaki i hodowla

Wyżeł weimarski jest dość popularną rasą wśród aktywnych ludzi uprawiających sporty na świeżym powietrzu. W Polsce znajduje się sporo hodowli oferujących rasowe psy, a także wiele fundacji wystawiających szczeniaki i dorosłe psy bez rodowodu do adopcji za darmo. Chcąc znaleźć psiaka warto obserwować grupy na mediach społecznościowych, gdzie często pojawiają się ofert adopcyjne.

Wyżeł weimarski  – cena

Koszt nabycia rasowego szczeniaka zaczyna się od około 2 500 zł. Jak ognia powinniśmy unikać szczeniaków wystawianych na sprzedaż za zaledwie kilkaset złotych, ponieważ pochodzą one z reguły z pseudohodowli rozmnażającej chore lub nieprzebadane psy, które w dodatku ignorują zalecane szczepienia i odrobaczenia szczeniąt. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że całe zaoszczędzone pieniądze będziemy zmuszeni wydać u weterynarza na zaniedbaną profilaktykę lub leczenie groźnych chorób np. nosówki.

Wyżeł weimarski  – historia rasy, ciekawostki

• Szare psy myśliwskie znane są w Niemczech od około 1630 roku, co uwieczniono na obrazie pędzla Antoon van Dyck z 1631 roku.
• W celu poprawienia użytkowania myśliwskiego w XIX wieku wielki książę Karol August Weimarski domieszał do rasy pointery, francuskie psy gończe i bloodhoundy.
• Do 1929 roku zabronione było rozmnażanie tej rasy poza Niemcami, a w samym kraju przebieg hodowli był rygorystycznie kontrolowany.
• W myślistwie używany zarówno na małą, jak i dużą zwierzynę, tropi, aportuje postrzelone ptactwo, wypłasza zwierzęta z kryjówek.

Wyżeł weimarski  – dla kogo?

Wady

• Silny charakter – wymaga konsekwentnego treningu
• Niezalecany dla małych dzieci
• Silny instynkt łowiecki

Zalety

• Inteligentny
• Wszechstronny pies dla myśliwych
• Łatwy w pielęgnacji