Najczęściej mówi się tu właśnie o wieku 1 roku życia, natomiast warto przeanalizować sobie wszystkie etapy po kolei.

• Faza neonatalna – maluszek jest w 100% zdany na matkę. Potrzebuje jej pokarmu i ciepła. U niego termoregulacja organizmu jest jeszcze słabo rozwinięta, dlatego nie należy niepotrzebnie szczeniaka odciągać od stada. Tylko to miejsce, wśród matki i rodzeństwa warunkuje mu prawidłową ciepłotę. Noworodek potrzebuje tylko bliskości matki, dlatego starajmy się nadmiernie go nie podnosić i nie przytulać. W okresie 1-12 dni dajmy czas tylko jemu i suczce. Maluch nie potrafi jeszcze sam chodzić, śpi praktycznie cały dzień, ponieważ całą swoją energię przeznacza na swój wzrost i rozwój. Warto noworodka stymulować neurologicznie, czyli (bez podnoszenia dotkać jego łapek, opuszek palców itp. Można też przez chwile trzymać maluszka na grzbiecie). W ciągu tygodnia zwierzę powinno podwoić masę swojego ciała.
• Faza przejściowa – Na tym etapie psy stają się bardziej ruchliwe, wykazują chęć zabawy ze swoim rodzeństwem. Normalne w tym czasie jest to, że szczeniaki zaczynają się podgryzać, uczą się dopiero tego i same muszą się zorientować na ile mogą sobie pozwolić. W taki sposób ustala się również hierarchia w stadzie. Bardzo ważne jest to, aby w życiu każdego malucha było obecne rodzeństwo i matka, ponieważ to ogranicza problemy z innymi psami w przyszłości.
• Faza socjalizacji – pierwotna faza socjalizacji polega na tym, że szczeniaki zaczynają poznawać świat. Ważny jest dla nich kontakt ze środowiskiem, matką i rodzeństwem. Tak naprawdę szczenię powinno być wystawiane na wiele bodźców środowiskowych, które są ważne w przyszłości, dzięki czemu od razu się z nimi zaznajomi i nie będzie się ich bał, a przynajmniej je zaakceptuje. Dieta maluchów zmienia się w 4 tygodniu życia. Wtedy mogą one zacząć już jeść karmę. 5-6 tydzień życia to najlepszy czas na pierwsze wyprawy do innych pomieszczeń w domu. Psy zaczynają samodzielnie załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne. Po 7 tygodniu życia mogą one zostać zabrane przez nowych właścicieli i w tym momencie zacznie się ich socjalizacja wtórna.
• Faza młodzieńcza i dojrzewanie – jest to czas, w którym pies intensywnie się uczy. W jego organizmie zachodzi szereg zmian hormonalnych, przez co zwierzę może przechodzić fazę buntu. Sprawdza na ile może sobie pozwolić przy właścicielu oraz jakie będą tego konsekwencje. Najważniejsze jest, aby właściciel jasno stawiał granice i miał dużo cierpliwości. W tym okresie bardzo ważne jest to, aby nauczyć psa podstawowych zachowań, komend oraz zapewniać mu dużo rozrywki, aby mógł on korzystać ze swoich pokładów energii.

Wiemy już po ilu dniach szczeniaki otwierają oczy oraz jak wygląda rozwój szczeniaka miesiąc po miesiącu. Kolejne pytanie, które warto sobie zadać to do jakiego wieku pies jest szczeniakiem. Mówi się tutaj o 1 roku życia, natomiast konkretny wiek dojrzałości fizycznej i psychicznej nie może zostać dokładnie określony. Wszystko będzie zależało od rasy psa, ponieważ te najmniejsze osiągają dojrzałość nawet w wieku 8-10 miesięcy, a te olbrzymie rasy zwlekają z tym aż do 24 miesiąca życia! Do ilu miesięcy pies jest szczeniakiem? Obserwujmy naszego pupila i na tej podstawie razem z lekarzem weterynarii wyciągajmy prawidłowe wnioski.

Psi poród – jak się przygotować?

Wiemy już dużo o rozwoju szczeniaków, natomiast warto uporządkować swoją wiedzę odnośnie porodu suki. Jak przygotować dom, aby psia mama czuła się komfortowo, a szczeniaki mogły bezpiecznie przyjść na świat? Przede wszystkim pamiętaj, że kilka dni/ tygodni przed porodem suczka zacznie szukać idealnego miejsca na poród. Zazwyczaj wybiera ona pomieszczenie ciche i ciemne, ponieważ ma zamiar „zbudować” tam gniazdo, w którym będzie siedzieć z psimi dziećmi. Hodowca powinien pomóc jej i zagospodarować takie miejsce odpowiednio wcześnie, tak aby suka mogła się z nim zapoznać i aby poczuła się w nim bezpiecznie. Jakie będzie idealne miejsce na gniazdo? Na pewno nie może być to pomieszczenie, w którym stale przebywają ludzie, jest tłocznie i gwarno. Pokój musi być ciepły, bez przeciągów oraz zbyt silnego nasłonecznienia. Idealna temperatura to 25-30 stopni C. Legowisko powinno być duże, a obok niego koniecznie musi znajdować się miska z wodą. Przemyśl dobrze w jakim miejscu chcesz zrobić takie miejsce dla suki, bo na pewno zostanie ono wyłączone z codziennego użytkowania na długi czas. Kojec powinien być na tyle duży, żeby suka mogła z niego swobodnie wyjść i do niego wejść oraz obrócić się w każdej możliwej pozycji. Dla bezpieczeństwa warto założyć barierki ochronne tak, aby suka nie przygniotła szczeniąt. Kojec powinien być tak skonstruowany, aby maluchy nie miały możliwości, żeby z niego wyjść. Pamiętaj, że musi być to miejsce łatwe do mycia, czyszczenia i dezynfekcji. Najlepiej, aby było wyłożone ręcznikami albo podkładami higienicznymi i wymieniane kilka razy dziennie, szczególnie po porodzie!

Przygotowanie psiej porodówki

Przede wszystkim musisz się zaopatrzyć w bawełniane ręczniki albo ręczniki papierowe. W końcu po każdych narodzinach będziesz musiał wycierać maluchy. Jeżeli wiesz, że maluchy ułożyły się bezpiecznie i urodzą się naturalnie to możesz sam odebrać poród, mając zawsze przy sobie numer do zaufanego lekarza weterynarii, który przyjedzie pomóc gdy zajdzie taka potrzeba. Jeżeli wiesz, że sukę czeka ciężki poród, który może skończyć się cesarką od razu zdecyduj się na procedurę w przychodni weterynaryjnej. Nie ryzykuj życia szczeniąt i suki! Czasem zdarza się tak, że mimo tego iż właściciel przygotował idealne gniazdo, to psia mama wybiera sobie na poród zupełnie inne miejsce. Nie przejmuj się tym, pozwól jej na to, ale upewnij się, że to miejsce jest bezpieczne i niczego w nim nie brakuje.

W jaki sposób przygotować suczkę do porodu?

Pamiętaj, że poród jest ogromnym wysiłkiem dla suki, dlatego tak ważny jest tu komfort, prawidłowa kondycja fizyczna oraz zdrowie. Na kilka tygodni przed porodem wybierz spokojniejszy spacer, nie narażaj przyszłej matki na zbyt intensywną aktywność fizyczną. Daj jej spokój i przestrzeń. Możesz się z nią bawić, ale pamiętaj o umiarze. Bardzo ważna jest zbilansowana dieta zarówno dla suki jak i jej dzieci. Nie przekarmiaj jej! Ważne jest to, że może się zdarzyć sytuacja, w której pies odmówi spożywania posiłków na 2-3 dni przed porodem. Staraj się namawiać ją do jedzenia, ale nie rób tego nigdy na siłę. Odpoczynek i spokój są tutaj kluczowe. Odseparuj sunię od innych domowych zwierząt oraz małych dzieci. Pozwól jej, aby poczuła się komfortowo i bezpiecznie. Jeżeli jest ona rasą długowłosą, to kilka dni przed porodem skróć jej sierść w okolicach sromu i sutków, tak aby włosy nie przeszkadzały przy samym porodzie jak i podczas momentu, gdy szczeniaki będą chciały dostać się do mleka.

Szczenięta tuż po porodzie

Należy pamiętać, że maluchy są bardzo wrażliwe w czasie pierwszych trzech tygodni życia. Pierwsze 48h to moment kluczowy i decydujący o tym, czy pieski będą się prawidłowo rozwijać. Podczas porodu dość dużym ryzykiem jest brak tlenu oraz różnego rodzaju infekcje. Tuż po narodzinach zwróć uwagę na to, czy szczeniaki prawidłowo ssą smoczki matki. Kluczowe jest przyjęcie przez psie dzieci siary w ciągu 12-16 godzin po przyjściu na świat. Jeżeli widzisz, że jakiś maluch nie daje rady, żeby dostać się do mleka- pomóż mu! Przystaw go do sutka i sprawdź czy ma odruch ssania oraz czy leci  siara. Zważ wszystkie maluchy i kontroluj ich stan codziennie. Jeżeli coś zdecydowanie Cię niepokoi to jak najszybciej udaj się do lekarza weterynarii i poproś o pomoc. Szczenię szybko traci ciepło i energię, ponieważ jego masa urodzeniowa to zwykle około 1-3% całkowitej wagi matki. Nie pozwól mu się wyziębić.  Tylko prawidłowo przygotowany i przeprowadzony poród będzie dla suki komfortowy i bezpieczny. Zawsze monitoruj sytuację w kojcu kilkanaście/kilkadziesiąt razy na dobę. Zwracaj szczególną uwagę nie tylko na szczenięta ale także na sukę, która po porodzie może być wyczerpana i bardziej podatna na różne choroby. Pamiętaj o przemyślanym i racjonalnym kryciu suki zgodnie ze sztuką i wszelkimi normami. Nie rób nic na własną rękę, jeżeli się na tym nie znasz, ponieważ możesz zaszkodzić nie tylko swojej suczce jak i jej dzieciom, ale także sobie.