Mastif tybetański, jako jedna z najstarszych ras wschodu, hodowana w kierunku strożującego i obronnego użytkowania, świetnie sprawdza się we wspomnianych rolach. Jest to pies, który będzie za wszelką cenę bronił swojej rodziny oraz traktuje jej bezpieczeństwo jako najwyższy priorytet. Jest silny, pewny siebie i dosyć uparty, dlatego potrzebuje doświadczonego opiekuna. Jeżeli wychowamy go dobrze, zyskamy wiernego, lojalnego, opiekuńczego wobec dzieci przyjaciela.

Mastif tybetański – krótka charakterystyka

• Rozmiar: bardzo duży
• Wysokość w kłębie: 60-66 cm
• Masa ciała: ok 70 kilogramów
• Sierść: długa, prosta; obecność kryzy oraz portek, obfite owłosienie ogona; posiada podszerstek; dopuszczalne umaszczenie obejmuje barwę czarną, brązową, szarą oraz podpalaną; dopuszcza się obecność podpaleń nad oczami, łapach i na klatce piersiowej.
• Długość życia: około 11 lat, dosyć wytrzymały i zdrowy

Mastif tybetański – wzorzec rasy

• Kraj pochodzenia: Tybet (Chiny).
• Nazwa oryginalna: do-khyi
• Typ rasy: molosy typu górskiego; nie podlega próbom pracy.
• Klasyfikacja według FCI: grupa 2 (pinczery, sznaucer, molosy i szwajcarskie psy do bydła), sekcja 2.2 (molosy typu górskiego).
• Użytkowanie: jako pies stróżujący oraz pies do towarzystwa; pies wystawowy.
• Ogólne wrażenie: pies o ciężkiej i silnej sylwetce, masywnej budowie ciała oraz wzbudzającym respekt wyglądzie. Swoją prezencją zdrada ogromną siłę, mocny kościec oraz dużą wytrzymałość. Psy tej rasy późno osiągają dojrzałość- psy w wieku 4 lat, suki około 2-3 lat. Sylwetka o zachowanych proporcjach (kufa o tej samej długości co czaszka od guza potylicznego do stopu, wysokość w kłębie nieco mniejsza od długości tułowia).
• Temperament: silny, niezależny, o wyraźnym instynkcie obronnym oraz stróżującym.
• Głowa: szeroka, duża silna. Mózgoczaszka o dobrze zaznaczonym stopie, zaokrąglona dużych rozmiarów. Trzewioczaszka: nos duży, ciemny; kufa szeroka i głęboka; uzębienie kompletne, o zgryzie nożycowym, zdrowe; szczęki oraz żuchwa mocne, przykryte dobrze wykształconymi wargami; oczy brązowe, o owalnym kształcie, rozstawione szeroko i lekko skośnie, średniej wielkości; uszy o trójkątnym kształcie i średniej wielkości.
• Szyja: o wyraźnym umięśnieniu i łukowatym kształcie; obecność niewielkiego podgardla; obecność obfitej kryzy.
• Tułów: silny, umięśniony; grzbiet prosty; zad szeroki; klatka piersiowa szeroka, o dobrze wysklepionych żebrach, stosunkowo szeroka.
• Ogon: noszony wysoko, pokryty gęstą sierścią, średniej długości.
• Kończyny: odpowiednio kątowane, umięśnione, o dużych i zwartych łapach.
• Ruch: dynamiczny, swobodny ale pewny siebie. Zapewniający sprawne poruszanie się.
• Szata: sierść obfita, twarda, średniej długości; obecność gęstego podszerstka (w okolicy zimy posiadający wełnistą strukturę); na szyi i łopatkach obecność gryzy, obfite owłosienie ogona oraz okolicy ud, gdzie sierść tworzy charakterystyczne portki. Dopuszczalny kolor sierści obejmuje umaszczenie czarne (możliwa obecnoćć podpaleń), błękitne (możliwa obecność podpaleń), złote oraz śniade. Tolerowana jest również obecność białej gwiazdki w okolicy piersi oraz znaczenia na łapach tego samego koloru. Dopuszcza się również podpalenia w okolicy obwodowej części kończyn, na ogonie, kufie oraz nad oczami.
• Wysokość w kłębie: co najmniej 66 cm (psy), 61 cm (suki).
• Wady dyskwalifikujące: agresja, nadmierna lękliwość, poważne zaburzenia behawioralne lub znaczące wady anatomiczne.
• Wady znaczące: obniżona sprawność oraz kondycja fizyczna, głowa małych rozmiarów, obecność dużego podgardla, niskie osadzenie uszu, duży rozmiar uszu, jasny kolor oczu, słaba pigmentacja skóry, słabe wysklepienie żeber, obwisłe wargi, nadmierne skręcenie ogona, zbyt mały wzrost, trudność poruszania się.

Mastif tybetański – usposobienie oraz temperament

Mastif tybetański jest przede wszystkim świetnym stróżem i obrońcą, co wynika z wielu różnych czynników. Przede wszystkim, jest to uwarunkowane historią rasy- została ona wyhodowana konkretnie do wspomnianych celów oraz udoskonalana była w tym kierunku od tysiącleci.

Oprócz tego, ogromne rozmiary podobnego do lwa psa, połączone wraz z olbrzymią siłą i pewnością siebie, same w sobie są w stanie odstraszyć wszelkie zagrożenie. Gdyby tak się jednak nie stało, mastif tybetański zawsze będzie bronił swojej rodziny i alarmował przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Psy tej rasy są bardzo nieufne w stosunku do obcych, cechują się dużym uporem, niezależnością oraz pewnością siebie. Potrzebują więc bardzo doświadczonego, równie pewnego siebie, stanowczego oraz konsekwentnego opiekuna, który sprosta trudnemu zadaniu, jakim jest wychowanie psa tej rasy.

Jeżeli właściciel stanie na wysokości wspomnianego zadania, będzie w stanie w całości docenić charakter mastifa tybetańskiego, który odznacza się ogromną lojalnością, wiernością i wpatrzeniem w swoją rodzinę. Psy tej rasy chętnie towarzyszą człowiekowi, są energiczne i żywe.

Mastif tybetański – przewidywalna długość życia

Średnią długość życia mastifa tybetańskiego szacuje się na około 11 lat. Biorąc pod uwagę olbrzymie rozmiary psa tej rasy oraz fakt, że duże zwierzęta zazwyczaj żyją krócej, jest to dosyć optymistyczny wynik. Chociaż długość życia w znacznym stopniu koreluje z genetyką czworonoga, należy pamiętać, że my również możemy mieć na nią znaczący wpływ. Co zrobić, aby nasz pupil był z nami jak najdłużej?

Przede wszystkim, należy pamiętać o pilnowaniu odpowiedniej profilaktyki weterynaryjnej, obejmującej niezbędne szczepienia (przeciwko chorobom zakaźnym oraz wściekliźnie), regularne odrobaczanie psa (mniej więcej co 3 miesiące), ochronę przed ektopasożytami. Równie ważne jest żywienie psa w sposób zapewniający mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Ponadto, należy dbać o zaspokojenie wszystkich potrzeb behawioralnych psa, co znacząco wpływa na komfort życia zwierzęcia.

Mastif tybetański – zdrowie

Z uwagi na historię rasy, mającej swoje początki w Himalajach – miejscu o szczególnie groźnych oraz surowych warunkach – psy omawianej rasy są dosyć silne i wytrzymałe. Na przestrzeni lat musiały hartować się w ciężkich okolicznościach przyrody, kiedy pilnowały dobytku tybetańskich mnichów dniami i nocami. Z tego powodu, są również dosyć zdrowymi zwierzętami. Wykazują jednak predyspozycję do kilku chorób, typowych dla zwierząt dużych rozmiarów. Jest to:

• Skręt żołądka – schorzenie często występujące o dużych psów, o wąskiej i głębokiej klatce piersiowej. Bezpośrednią przyczyną skrętu żołądka jest zgromadzenie powietrza w tym organie- pojawia się on wraz z połykanym z pokarmem powietrzem, może być również wynikiem fermentacji spożywanego posiłku. W efekcie, dochodzi do rozdęcia żołądka, skręcenia go wokół własnej osi oraz zaburzenia przepływu krwi do innych organów. Objawami skrętu żołądka jest niepokój zwierzęcia, silny ból, wzdęcie brzucha, bladość błon śluzowych, intensywne ślinienie, nieefektywne próby wymiotów, apatia. Skręt żołądka wymaga bezzwłocznej ingerencji lekarza weterynarii, który ma za zadanie ustabilizować pacjenta oraz przygotować go do zabiegu chirurgicznego. Jeżeli u naszego psa pojawią się opisane objawy, nie należy ich w żadnym razie ignorować, ponieważ skręt żołądka jest stanem zagrażającym życiu zwierzęcia! Należy również pamiętać o regularnym żywieniu psa małymi porcjami, nie dopuszczaniu do nasilonej aktywności fizycznej zwierzęcia po jedzeniu oraz unikaniu stresowaniu pupila podczas pobierania pokarmu.
• Dysplazja stawów biodrowych – schorzenie objawiające się kulawizną zwierzęcia, apatią, niechęcią do poruszania się oraz znaczną bolesnością kończyn. Polega ona na patologicznych zmianach w obrębie stawów biodrowych- począwszy od niedopasowania głowy kości udowej oraz panewki miednicy, następnie do zmiany kształtu tych struktur, niestabilności stawu, zwyrodnienia kości, stanów zapalnych oraz nasilonego bólu. Dysplazję stawów biodrowych diagnozuje się w oparciu o wykonanie oraz interpretację zdjęć rentgenowskich.

Mastif tybetański – pielęgnacja

Szczotkowanie sierści mastifa tybetańskiego około trzech razy w tygodniu zapewnia utrzymanie jego szaty w dobrym stanie. W okresie linienia, przypadającego na wiosnę, częstotliwość czesania powinna zostać zwiększona do codziennych zabiegów, ponieważ zwierzę wymienia olbrzymie ilości owłosienia oraz zrzuca podszerstek. Kąpiele nie są wskazane profilaktycznie, należy korzystać z nich jedynie w czasie takiej potrzeby.

Oprócz tego, należy regularnie podcinać pazury psa (zwłaszcza, jeżeli zwierzę samo nie ściera ich sobie przy okazji spacerów na twardych nawierzchniach). Konieczne jest także systematyczne sprawdzanie stanu uszu i oczu pupila oraz czyszczenie ich, gdy zajdzie taka konieczność. Często zdarza się również potrzeba oczyszczania gruczołów okołoodbytowych. Jeżeli dojdzie do ich zatkana, możemy opróżnić wspomniane gruczoły sami. Jeżeli nie potrafimy lub nie chcemy- należy odwiedzić w tym celu lekarza weterynarii.

Nie należy zapominać również o codziennej higienie uzębienia czworonoga. Czyszczenie zębów psu pomaga ograniczyć ryzyko rozwoju chorób przyzębia, które na późniejszych etapach życia powodują silny ból i obniżają komfort życia zwierzęcia. Zęby można czyścić przy użyciu szczoteczki i specjalnej pasty, a także przeznaczonych do tego celu mokrych chusteczek lub enzymatycznych żeli.

Mastif tybetański – zasady psiej dietetyki

Żywienie mastifa tybetańskiego powinno cechować się kalorycznością spełniającą zapotrzebowanie psa tej rasy oraz dostarczać mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Należy do nich oczywiście zwierzęce białko wysokiej jakości (które musi stanowić bazę psiej diety- białko roślinne nie zawiera bowiem wszystkich wymaganych aminokwasów), witaminy, substancje mineralne, błonnik, nienasycone kwasy oraz substancje chondroprotekcyjne.

Glukozamina i chondroityna są szczególnie wskazane w czasie wzrostu zwierzęcia oraz w momencie, w którym nasilają się problemy ze stawami – bardzo charakterystyczne dla ciężkich psów w zaawansowanym wieku.

Należy również pamiętać o skłonności mastifa tybetańskiego do wystąpienia skrętu żołądka oraz odpowiednim przeciwdziałaniu temu schorzeniu. Warto więc karmić psa częściej, a małymi porcjami oraz nie pozwalać zwierzęciu na zbyt łapczywe pochłanianie pokarmu. Jeżeli mamy z tym problem, możemy podawać mu pożywienie w tak zwanej misce spowalaniającej jedzenie. Warto ograniczać zwierzęciu wysiłek fizyczny bezpośrednio po spożyciu pokarmu- jest to bowiem kolejny czynnik predysponujący do wystąpienia skrętu żołądka.

Mastif tybetański – szkolenie i wychowanie

Mastif tybetański z pewnością nie jest psem dla początkujących psiarzy. Jest to zwierzę bardzo silne i pewne siebie, odznaczające się ponadto dużą dozą upartości. Cechuje się również bardzo dużą inteligencją, co z jednej strony może pomagać w szkoleniu, ale z drugiej prowadzić do kombinowania przez psa, jakby się tu wymigać od zadawanych komend oraz poleceń.

Psy tej rasy są trudne do ułożenia, dlatego wymagają odpowiedniego podejścia kompetentnej osoby. Właściciel mastifa tybetańskiego powinien mieć silny, konsekwentny i stanowczy charakter, pracować z psem już od wczesnego dzieciństwa oraz poświęcić wychowaniu zwierzęcia dużo pracy oraz czasu. Zwierzę absolutnie nie może być pozostawione same sobie, bo najprawdopodobniej doprowadzi to do rozwoju poważnych zaburzeń behawioralnych, łącznie z agresją. W przypadku mastifa tybetańskiego, niezbędne zapisanie jest go na kurs posłuszeństwa oraz do psiego przedszkola.

Psy tej rasy są niezwykle terytorialne, dlatego jeżeli chcemy, aby nasz pies był w stanie tolerować gości i nie atakować ich przy przekroczeniu progu przez odwiedzającego, bardzo ważna jest socjalizacja zwierzęcia. Proces ten polega na wystawianie go na działanie różnych nowych bodźców. Głównie chodzi tutaj o ludzi i zwierzęta, ale nie tylko. Zwierzę powinno oswajać się z życiem w mieście, na wsi, w hałasie, lesie, ciszy… Im więcej nowych sytuacji dla zwierzęcia, tym lepiej dla jego późniejszego rozwoju oraz zniwelowania ryzyka rozwoju problemów z psią psychiką.

Mastif tybetański – szczeniaki i hodowla

Najogólniej mówiąc, wyróżniamy dwa sposoby zdobycia psa wymarzonej rasy. Po pierwsze, można oczywiście kupić szczeniaka ze sprawdzonej hodowli. Po drugie, istnieje opcja przygarnięcia za darmo zwierzęcia przeznaczonego do adopcji – na przykład pochodzącego ze schroniska, fundacji lub oddawanego przez poprzednich właścicieli. Która opcja jest lepsza?

Jeżeli zależy nam, aby dany osobnik był bez wątpienia rasowy oraz zgodny ze wzorcem rasy ustalonym przez FCI, lepiej poszukać miotu szczeniaków oferowanych przez godnego zaufania hodowcę. Dobra hodowla dba o socjalizację swoich zwierząt, otacza je wymaganą opieką weterynaryjną, trzyma swoje psy w dobrych, czystych warunkach i dba o ich komfort oraz szczęście. Dodatkowo, wszystkie psy hodowlane powinny być przebadane w kierunku genetycznie szerzonych chorób oraz posiadać aktualne badania zdrowotne. Odwiedzając hodowlę, warto sprawdzić również jak wygląda ojciec i matka miotu, czy wydają się zdrowi i czy nie wykazują zaburzeń behawioralnych.

Jeżeli nie przeszkadza nam wizja posiadania mastifa bez rodowodu, możemy zawsze przygarnąć szukającego psa domu. Prawdopodobnie jednak będzie to osobnik dorosły, a więc po pewnych przejściach i możliwych traumach. To z kolei może oznaczać potencjalne problemy wychowawcze i behawioralne. Jeżeli decydujemy się na taką opcję, musimy być więc pewni swoich kompetencji wychowawczych oraz umiejętności ułożenia trudnego psa.

Mastif tybetański – cena i koszt utrzymania

Koszt zakupu szczeniaków mastifa tybetańskiego może wynieść nas nawet 5000 złotych. Jest to uwarunkowane wysokimi kosztami opieki weterynaryjnej szczeniąt, profilaktyki rodziców miotu, przeprowadzenia u nich wielu badań, ceną wyżywienia zwierząt oraz wieloma innymi czynnikami.

Zastanawiając się jednak, czy stać nas na posiadanie mastifa tybetańskiego, w swoich kalkulacjach należy jeszcze uwzględnić to, ile kosztuje dalsze utrzymanie psa. W przypadku zwierzęcia dużych rozmiarów, największy koszt generuje jego wyżywienie oraz potencjalne leczenie. Nie należy jednak zapominać o wysokiej cenie kursów posłuszeństwa, psiego przedszkola, wyprawki dla szczenięcia, zabawek, misek, szczotki, asortymentu do czyszczenia zębów, uszu oraz oczu. Czasem konieczne są nadprogramowe wydatki, związane na przykład z wyrobieniem paszportu, zaczipowaniem zwierzęcia, pokryciem kosztów zniszczeń wyrządzonym przez szczeniaka oraz ogromem innych, niespodziewanych sytuacji.

Mastif tybetański – historia rasy, ciekawostki

Mastif tybetański to bardzo stara rasa, swoimi początkami sięgająca aż do starożytności. Pierwsze wzmianki o tych psach datuje się na lata 384-322 przed naszą erą – mówiły one o silnym charakterze oraz budzącym podziw wyglądzie mastifów. O psach tej rasy wspominał również Marco Polo, Martin, Beckmann, Siber, Strobel, Bylandt oraz Megnin. Pierwotną rolą mastifów tybetańskich było pilnowanie klasztorów oraz stad zwierząt na terenie Himalajów. Pierwszy mastif został przetransportowany do Anglii w 1847 roku przed Wicekróla Indii. Pierwszy miot tej rasy, który urodził się na Zachodzie, wyhodowany został w Berlińskim Zoo pod koniec XIX wieku.

Ciężko jednoznacznie przedstawić historię rasy z czasów, kiedy pilnowała ona tybetańskich klasztorów, Tybet pozostawiał bowiem niezwykle odizolowany od innych krajów i kultur. Według zachowanych źródeł, mastif pilnował dobytku w ciągu nocy, a za dnia przywiązywano go do namiotu, którego miał bronić. Prawdopodobnie, przodkowie rasy przetransportowani zostali z Tybetu do Ingii, a następnie w rejony Persów oraz Asyryjczyków.

Inne nazwy rasy to do-kyi (co oznacza dosłownie “trzymany na uwięzi”), dog tybetański oraz mastyf tybetański. W Polsce jest to rasa stosunkowo mało popularna, choć ostatnio staje się coraz bardziej powszechna. Większość europejskich mastifów wywodzi się właśnie od mastifa tybetańskiego.

Mastif tybetański – dla kogo?

Mastif tybetański będzie dobrym psem przede wszystkim dla osoby, która szuka idealnego psa stróżującego oraz obronnego. Zwierzęta tej rasy świetnie sprawdzają się w tej roli. Są również bardzo dobrymi psami rodzinnymi, należy jednak pamiętać, że instynkt terytorialny oraz chęć obrony swojej rodziny są u mastifa niezwykle głęboko zakorzenione.

Idealny opiekun dla mastifa powinien być osobą konsekwentną, stanowczą i pewną siebie. Musi emanować siłą i autorytetem, konieczne jest również jej doświadczenie w wychowaniu psa. Ułożenie mastifa tybetańskiego jest bardzo trudnym zadaniem, z uwagi na siłę charakteru tego zwierzęcia, a także jego wrodzoną niezależność i upartość.

Właściciel mastifa tybetańskiego musi być również przygotowany na wysokie koszty jego utrzymania. Choć z reguły są to zwierzęta dosyć zdrowe i stosunkowo długowieczne, cena ewentualnego leczenia (która zwykle rośnie proporcjonalnie do masy ciała zwierzęcia) może łatwo osiągnąć koszt rzędu kilku tysięcy złotych. Bardzo kosztowne będzie również wyżywienie psa o tak dużych rozmiarach i tak wysokim zapotrzebowaniu kalorycznym. Należy również pamiętać o dosyć wymagającej w pielęgnacji sierści mastifa- jego opiekun musi być gotowy na nawet codziennie szczotkowanie długiej szaty psa, aby uniknąć jej skołtunienia oraz sfilcowania.

Podsumowując, mastif tybetański jest idealnym psem dla osoby:

• Stanowczej, pewnej siebie i konsekwentnej
• Szukającej psa obronnego oraz stróżującego
• Szukającej psa dużych rozmiarów
• Przygotowanej finansowo na drogie utrzymanie psa
• Posiadającej duży, przestrzenny dom
• Szukającej psa rodzinnego
• Mającej czas na wychowanie oraz ułożenie psa
• Gotowej poświęcić dużo pracy na wychowanie oraz ułożenie psa
• Posiadającej doświadczenie w zakresie wychowywania psa
• Znającej się na psach
• Szukającej psa pewnego siebie, inteligentnego i silnego
• Szukającej psa wytrzymałego na warunki pogodowe
• Szukającej psa o dobrej zdrowotności
• Szukającej psa o stosunkowo optymistycznej średniej długości życia
• Szukającej psa odważnego, nieufnego wobec obcych
• Szukającej psa wiernego, lojalnego i wpatrzonego w swoją rodzinę